Podstawowe wiadomości o posadzkach żywicznych

• epoksydowe –  najczęściej stosowane, wykonywane jako „kamienny dywan” (patrz wzory numery 1 do 4) lub jednobarwne (nr 5 i 6) wykonywane zarówno jako gładkie, lecz najczęściej w różnym stopniu antypoślizgu.
• poliuretanowe – stosowane tam, gdzie jest wymagana większa elastyczność podłogi, w wykończeniu jednobarwnym, w różnym stopniu antypoślizgu (wzory 7, 8
  i 9).
• kompozytowe – stosowane tam gdzie występują specyficzne warunki na przykład wilgotności lub wysokie wymagania związane ze znacznym natężeniem ruchu lub występowaniem agresywnych substancji chemicznych (wzór 10 i 11).

Właściwości podłoża przed nałożeniem posadzki żywicznej

• powinno być wykonane z właściwą izolacją termiczną (styropian posadzkowy)
  i przeciwwodną. Nasiąkanie betonu od podłoża powoduje znaczne skrócenie trwałości posadzki.
• wilgotność betonu w czasie nakładania posadzki nie może przekraczać 4-5%.
• beton powinien być sezonowany przynajmniej 4 tygodnie i powinien mieć klasę C20/25 (zbliżoną do dawnej klasy B25). Powinien się charakteryzować właściwą wytrzymałością na rozciąganie (badania „pull-off). Wynik powyżej 1,5 MPa
  w pomieszczeniach przemysłowych. W pozostałych wystarczy 1 MPa.
• kształt i spadki powinny być wykonane z betonu, wylanie ich z żywicy jest bardzo drogie.

Użytkowanie i konserwacja posadzki żywicznej

Gotowa posadzka żywiczna jest bardzo odporna na czynniki mechaniczne i chemiczne,
ale należy przestrzegać kilku zasad:

• usuwać piasek, który rysuje i powoduje przetarcia podłóg
• nie należy skuwać lodu, usuwanie lodu należy wykonywać tylko metodą chemiczną
• do czyszczenia używać detergentów
• unikać silnych wybielaczy (podchloryn sodowy), kwasów organicznych
  (np. octowego), stężonych kwasów nieorganicznych (azotowego, siarkowego). Takie substancje, przy długim kontakcie i wysokiej temperaturze, mogą spowodować uszkodzenie lub odbarwienie posadzek.